De één wordt bestempeld als een dominante narcist, de ander als een verborgen variant. Maar wat schieten we ermee op?
Iedereen draagt zijn eigen stuk trauma met zich mee. Niemand uitgezonderd. Wat als we in plaats van oordelen, elkaar zouden omarmen? Echt contact maken. Vragen wat er écht speelt in iemands leven. Welk verdriet of welke pijn iemand met zich meedraagt. Een gesprek voeren zonder maskers.
Laat je schaamte los. Die van jou lijkt misschien uniek, maar is vaak verrassend herkenbaar voor anderen, alleen in een ander jasje.
Verbind je met je dierbaren. Praat alsof je leven ervan afhangt – want dat doet het in zekere zin ook. Deel wat belangrijk voor je is. Durf open en eerlijk te zijn. Ja, dat is kwetsbaar, wel brengt het je verder dan jezelf verschuilen. Je zult merken: bijna iedereen draagt een masker. En vaak delen we dezelfde angsten en zorgen.
Durf je masker af te zetten. Dáár begint echte verbinding.
De enige zekerheid in het leven is dat we ooit sterven. Tot die tijd: kies ervoor om écht te leven – in verbinding, in kwetsbaarheid en in liefde.
Herken je jezelf hierin? Of ken je iemand die dit moet horen? Deel dit bericht. Je kunt er echt iemand mee helpen.
Wil jij uit de overlevingsstand stappen en leren hoe je weer écht kunt leven? Neem gerust contact met me op, ik help je graag op weg.